#1 Jak rodzina może wspierać nastolatka z depresją? / Cykl Być Bliżej Nastolatka

Jak rodzina może wspierać nastolatka z depresją?

Depresja dotyka nie tylko osobę na nią cierpiącą, ale także jej rodzinę i przyjaciół.

To szczególnie trudne doświadczenie dla rodziców, którzy instynktownie chcieliby przecież uchronić swoje dziecko przed całym złem tego świata. Jednak w momencie, gdy ich nastoletni syn lub córka zmagają się z depresją, rodzice czują się często bezradni.

Sytuacji nie ułatwia sama postawa nastolatka, który w tym okresie może być po prostu mniej otwarty na wszelką pomoc oferowaną właśnie przez rodziców.

Co zatem zrobić, by wspierać swoje dziecko z depresją?

Kilka poniższych wskazówek nie stanowi antidotum na wszystkie problemy, jednak może pomóc w tej trudnej dla całej rodziny sytuacji.

1. Patrzeć szerzej. 

Nastolatek z depresją, to nie tylko jego depresja.

Bywa, że po zdiagnozowaniu depresji, życie całej rodziny zaczyna koncentrować się głównie na wizytach u psychologa, psychiatry, pilnowaniu terapii, czy ewentualnym dobieraniu leków. Tak, to wszystko bardzo potrzebne, uzasadnione i często niezbędne działania, ale ich natłok może sprawić wrażenie, jakby poza diagnozą nie istniała już „zwykła” osoba.

Dlatego tak ważne jest, by nie traktować depresji, jako jedynego lub głównego tematu. Należałoby raczej skoncentrować się na pielęgnowaniu relacji z dzieckiem, na prowadzeniu codziennych rozmów, na wspólnym spędzaniu czasu, czyli na zwykłym codziennym uważnym kontakcie z nastolatkiem.

2. Pozwolić na smutek.

Dom ma zapewnić bezpieczeństwo dla wyrażania wszystkich emocji.

Depresja wiąże się ze smutkiem, to dość oczywiste. Mniej oczywiste jest to, że niezbyt komfortowo czujemy się z rozmówcą smutnym, przygnębionym.

Dlatego nastolatek w depresji często czuje presję – by być zawsze wesołym. Taka maska dobrego humoru przybierana jest najczęściej w otoczeniu rówieśników i znajomych, bo na ich aprobacie najbardziej mu zależy, nie chciałby być odrzucony z powodu smutku.

Takie codzienne udawanie jest wyczerpujące, dlatego chociaż w domu pozwólmy nastolatkowi być autentycznym. Nie poprawiajmy mu humoru za wszelką cenę, nie zmuszajmy do odczuwania radości. Niech dom będzie takim miejscem, gdzie wszystkie przeżywane uczucia nastolatka są ważne, gdzie nastolatek ma prawo je wyrażać bez udawania.

3. Nie czuć się odpowiedzialnym.

W pewnym momencie rodzic musi zaakceptować odrębność nastolatka.

To zrozumiałe, że rodzice czują odpowiedzialność za swoje dzieci i ich rozwój. Pełniąc rolę rodzica, wielokrotnie byli w pogotowiu, ratowali dziecko z różnych opresji, nieszczęść, kryzysów. Jednakże w miarę dorastania, nastolatek coraz mocniej zaznacza swoje granice. Dość szybko uczy swoich rodziców, gdzie kończy się ich wpływ, a gdzie zaczyna jego własne życie.
To rozgraniczenie jest tym bardziej trudne dla rodziców nastolatka z depresją – bo niezwykle ciężko zaakceptować fakt, że dziecko cierpi, a rodzic nie ma takiej władzy, by usunąć to cierpienie z życia dziecka. Jednak to, co może zrobić rodzic, to być blisko i wspierać - przy zachowaniu pełni szacunku do potrzeb i granic nastolatka.

4. Nie brać odmowy do siebie.

Dać prawo do podejmowania odpowiedzialnych samodzielnych decyzji.

Oczywiście, że nie oznacza to pozostawienia nastolatka samemu sobie – nie! Rodzic nadal ma troszczyć się o nastolatka i być obecnym w jego życiu.

Należy jednak zrozumieć i zaakceptować, że nie wszystkie rady rodzica będą brane pod uwagę. I choć rodzicom wydaje się, że coś jest dobrym pomysłem, to niekoniecznie sprawdzi się w przypadku danej osoby. Swoje pomysły należy przedstawiać spokojnie i z otwartością i być gotowym na każdą odpowiedź nastolatka – na „tak” lub „nie”!

Kluczowe jest, by nie złościć się, ani nie obrażać, a zrozumieć, że nasz nastolatek ma prawo do odmowy i być może najlepiej zna optymalne dla siebie rozwiązania.

5. W razie wątpliwości, rozmawiać z terapeutą.

Depresja to ciężka i podstępna choroba, której w żadnym wypadku nie wolno lekceważyć.

Rodzice przeżywający chorobę dziecka, bywają przewrażliwieni na jego punkcie. Jednakże taka intuicyjna postawa, bywa bardziej skuteczna niż lekceważenie problemu.

Dlatego w przypadku jakichkolwiek wątpliwości, pytań, czy problemów rodzic musi czuć, że ma wsparcie, że w każdym momencie może skontaktować się z terapeutą nastolatka. A jeśli potrzebuje więcej wsparcia, może też korzystać z terapii rodzinnej lub warsztatów psychologicznych.

Autor: Aneta Bartosiewicz
Zdj. źr. Pexels

Cykl "Być Bliżej Nastolatka".
#1 "Jak rodzina może wspierać nastolatka z depresją?"